Zàijiàn China, Sawa Dee Kha Thailand!

Haai allemaal,

Hier het vervolg van mijn vorige verslag en natuurlijk alles over Thailand!
Al met al waren we rond half 4 ’s nachts in ons hostel. De volgende dag gingen 3 jongens weg (Marco, Jim en Ralf), dus alleen de drie musketiers (Fleur, Jaime & ik) bleven over. Toen hebben we besloten dat we lekker zouden bijkomen in Kunming. We zijn de afgelopen tijd bijna elke dag vroeg opgestaan om sightseeing te doen. Nu wilden we lekker uitslapen. Uiteindelijk zijn we donderdag nog naar een tempel gegaan. Daarna inpakken en alles klaarmaken, want de volgende dag vlogen we naar Thailand!

Het was toch wel een raar gevoel om China achter te laten. China waar ik bijna 5 maanden ben geweest en zoveel heb meegemaakt… Ervaringen om nooit meer te vergeten! Maar we zouden lekker gaan genieten van één weekje vakantie in Thailand. Zàijiàn China.

We hadden 23 januari om half 11 in de ochtend een taxi naar het vliegveld van Kunming. We gingen natuurlijk eerst de bagage droppen. We hadden al bagage bijgeboekt want vooral Fleur en ik hadden veel bagage mee. Jaime had uiteindelijk ook veel spullen dus in totaal voor 3 personen mochten we 95 kilo meenemen. Hoppa Fleur ging als eerste met de koffer, zij mocht 25 kilo en dit was 27 kilo. Dat was ons eerste stress-momentje. Daarna ging Jaime zijn koffer, hoppa 32 kilo in plaats van 30 kilo. NOG meer stress. Toen kwam de gezamenlijke tas van Fleur en mij, die was 12.5 en die mocht 15 zijn. Dat was al wat beter. Toen nog mijn koffer, en die was gewoon netjes 23.7. Als iedereen ook de rekensom heeft gedaan snap je dat we alsnog teveel gewicht hadden. Die man zij dat het allemaal goed was. Daarna keek hij ineens naar Jaime zijn gitaar, wisten hij niet zeker of die mee mocht. Nog meer stress. Maar na wat overleggen werd het gezien als een handbagage item.

Nou we hadden het weer overleefd. Wij even wat gegeten en door de douane. Vervolgens komt er een Thaise vrouw naar ons toe, half in de stress. Bleek dat iedereen op ons zat te wachten en we snel het vliegtuig in moesten. Wij weer beetje stress en haasten, bang dat het vliegtuig zonder ons zou weggaan. Bleek dat we eerder vertrokken dan gepland. Het is allemaal goed gekomen.

Toen kwamen we in Thailand aan, Sawa Dee Kha Thailand! Dag 1in Thailand, op weg met de koffers naar een hostel. We zagen alleen maar backpackers. Dit is dan ook de backpackers hoofdstad van de wereld, en nu is het voor iedereen goedkoper om te reizen. Er hangt ook een fijne sfeer hier, geen stress gewoon lekker chillen.

Dag 2:
In de ochtend gingen we naar de weekendmarkt. Dit is de grootste openlucht markt van Zuidoost-Azië. Je snapt dat ik het niet kon laten toch weer wat spullen te kopen. Ik had immers nog ruimte in me koffer! Daarna gingen we met een tuktuk naar de Wat Arun tempel. Deze staat ook afgebeeld op de 10 Baht, de Thaise eenheid.

We moesten ons eerst netjes bedekken voordat we deze boeddhistische tempel konden betreden . Dat betekende voor Fleur 2 sarongs dragen en voor mij 1 sarong, zodat onze knieën en schouders bedekt waren. Natuurlijk hebben we foto’s van deze kleurrijke sarongs.
We gingen nog even omhoog klimmen de tempel op, en toen kwamen we een paar monniken tegen. Netjes in traditionele kleding, dus wij waren blij dat wij ook netjes bedekt waren. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt en een foto met ze gemaakt! Die zal ik ook weer uploaden.

Dag 3:
We hadden een tour geboekt, die begon om 07.00 en zou tot 19.00 duren. Als eerste kwamen we aan bij de Kanchanburi War Cemetery. Dit was een begraafplaats voor alle gevangenen die waren overleden in 1943 bij het maken van de spoorlijn tussen Myanmar en Thailand in de Tweede Wereld Oorlog. Dit gebied was toen bezet door de Japanners. Hier waren ook 1800 Nederlandse gevangenen bij. We hebben ons respect betoond voor alle vechters.

De volgende stop was de River Kwae Bridge. Hier was de spoorlijn die toen gebouwd was in de Tweede Wereld Oorlog. Die werd ook wel de Death Railway genoemd. We gingen hier met de trein naar een andere plek. Zo zaten we 1.5 uur in een minder moderne trein, en gingen we langs allerlei maisvelden, rietvelden, banenbomen en langs bergen. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar dan besefte je dat deze spoorlijn door mensen gemaakt was en dat ze geen keuze hadden. Een beetje een dubbel gevoel dus.

We gingen daarna even lunchen en toen eindelijk door naar Somnuek Elephant Camp. We gingen op een olifant rijden! Je moest er via een soort platform op, want die olifanten zijn natuurlijk heel groot en hoog. Natuurlijk zaten Fleur en ik samen op een olifant, hij heette Alee. Een beetje een chaotische olifant die met van alles bezig was, maar het was wel even een ervaring.
Daarna gingen we nog even met een andere olifant foto’s maken en toen kwam die slurf langzaam op me af. Bleek dat hij me een kusje wilde geven. Ik dacht: ooh leuk een kusje. Nou er werd eigenlijk gewoon op je arm gezogen, en toen bleef er een mix van speeksel en modder achter op me arm. Maar de gedachte was leuk.

De laatste stop was nog een kleine waterval, de Saiyok Nai Waterfall. En toen gingen we weer terug naar Bangkok. Ik moet zeggen dat dit een goed georganiseerde reis was. We hadden een leuke reisleidster die echt haar best deed en tussendoor ook leuke grappen maakte. Alleen op een gegeven moment waren we 3 oude (eigenwijze) Koreaanse mannen kwijt. Ze waren bij de trein niet uitgestapt, terwijl ze dit specifiek verteld had. Dus toen moesten we het spoor volgen met de auto en ze bij de volgende stop oppikken. Maar dat is een bijzaak.

In de avond gingen we wat eten en drinken met vrienden uit Ierland. Daar hebben we ook samen mee gestudeerd in Beijing en zij gingen toevallig ook naar Thailand. Een mini-reuinie dus! Dus dat betekende even goed stappen en we hebben er een gezellige avond van gemaakt!

Dag 4:
Hier was het plan om naar het dichtstbijzijnde eiland van Thailand te gaan: Koh Samet/Samed. We waren alleen te laat, want de bus vertrok alleen om 08.00 in de ochtend. Wij hadden uiteindelijk maar besloten de volgende dag te gaan. Wat betekende dit, NOG een avondje stappen met de Ieren! Er was nu ook maar één meisje bij, en 6 Ierse jongens (Jaime en Fleur waren er natuurlijk ook), dus zij was super blij dat Fleur en ik haar kwamen redden. Het was weer heel gezellig en even met zijn allen nog Chinees gepraat (dat missen we toch wel).

Dag 5 & 6:
Hoppa 6.40 de wekker, tijd om op te staan en naar het eiland te gaan! Eerst nog even douchen etc. Verder de koffers naar beneden sjouwen (waar was Jaime als je hem nodig hebt). Toen uitchecken ontbijten en met de bus naar de pier. Uiteindelijk waren we om half 3 op het eiland, 2 uur later dan gepland... Pff toen moesten we nog met een taxi en een hotel regelen. Werden we ineens gedropt tussen allemaal zand en er stonden 2 bungalows. Geen strand of water te bekennen. Wij dachten waar zijn we belandt?!
Wij uitleggen dat we nog een hostel/hotel zoeken, bleek dat hij dat eerder niet gehoord had.

Toen kwamen we bij een klein zandweggetje. Volgens die man moesten we die uitlopen en dan kwamen we bij het strand. Je snapt dat we er geen vertrouwen in hadden .Wij toch maar dat weggetje uitlopen. En toen zagen we… ZON ZEE EN STRAND. Halleluja momentje was dit.
Wij kwamen een vrouwtje tegen die nog plek had voor ons, voor een redelijke prijs zaten wij op 2 minuten loopafstand van het strand. Gelijk de kamer in, spullen droppen, bikini aan en de zee in. Ik mag er ook bij zeggen, welverdiend rusten na zo’n lange reis.

Eigenlijk zijn deze 2 dagen een beetje hetzelfde. We hebben letterlijk niks gedaan. De volgende dag werden we wakker, gingen we lekker naar het strand lopen, ontbijten. En de hele dag in de zon liggen en zwemmen. Heeeeerlijk. Ik wilde eigenlijk niet weg. Dit was trouwens even een meidentripje van mij en Fleur.

In de avond hadden we nog een soort vuur show van jonge jongens. Ze hadden stokken met vuur, ballen met vuur en ze konden er van alles mee. Het zag er heel mooi uit, maar ook zo raar om te zien dat ze nog zo jong zijn. Je zou ze misschien 10 schatten hoogstens 12. En één jongen had zelfs al een tattoo op zijn rug. Verder eigenlijk niks bijzonders, de volgende dag was het tijd om weer terug te gaan.

Dag 7:
Na een paar problemen (ons busje was zonder ons naar Bangkok gegaan), en een kleine ruzie (we moesten daardoor nog een taxi nemen voor het laatste stukje en dat wilde het reisbureau niet vergoeden), kwamen we eindelijk aan in Bangkok om 18.30. Nu waren de rest van de Ierse meiden in Bangkok aangekomen en de jongens vertrokken. Dit betekende een Girls-Night out (met Jaime). Die arme jongen wist soms niet wat hem overkwam. Alle meiden zaten door elkaar heen te praten en ik was ook naar hetzelfde verhaal aan het luisteren dat door 3 personen tegelijkertijd werd verteld. Je snapt dat alleen vrouwen zoveel dingen tegelijk kunnen doen.

Als het goed is komen de meeste Ieren in Augustus ook naar Amsterdam en miss gaan wij dan mee nar Dublin. NOG een reünie! Ik kan niet uitleggen wat voor een gezellige groep we hadden.

Dag 8:
Dit was natuurlijk de laatste dag in Bangkok. Dat betekende lekker chillen, genieten van alles, souvenirtjes kopen en verder lekker op het terras zitten met een drankje.
Deze week is zo snel voorbij gegaan. Fleur en ik konden niet beseffen dat we over een paar uur alweer in het vliegtuig naar Nederland zouden zitten.

Voor we het wisten was het al 22.00, onze taxi stond klaar, we wilden graag op tijd zijn op het vliegveld want onze vliegtuig vertrok om 02.15.
Shit, dit betekende toch echt afscheid nemen van Bangkok en van Jaime. Hij gaat 6 maanden naar Bali om stage te lopen. Dit was natuurlijk moeilijk.

Nou hoppa het vliegtuig in en op naar Abu Dhabi, daar was onze overstap. We vlogen namelijk met Etihad. En wat een fijne maatschappij is dit! We kregen netjes een tandenborstel, slaapmasker, oordopjes een lekker ontbijt. Ik ben helemaal om!
Ik moet wel zeggen dat ik niet kon slapen, maar er waren genoeg films, series en leuke muziek om mezelf te vermaken.

De tweede vlucht was al overdag, we kregen hier een maaltijd met rijst en later zelfs een broodje met kaas! Je kon merken dat we dichter bij Nederland kwamen. Toen begon de landing, Fleur en ik keken elkaar aan en probeerden te beseffen dat we over een paar minuten toch echt in Nederland waren en iedereen weer zouden zien. Met een dubbel gevoel gingen we naar de koffers. Leuk dat we onze familie en vrienden weer zien, jammer dat ons avontuur in China en Thailand is afgelopen.

Wat hebben we namelijk een hoop meegemaakt. Dit was tot nu toe de beste ervaring in mijn leven. Ik ben zo blij dat ik gewoon voor China heb gekozen, iets wat niet veel mensen zouden doen.
Ook fijn dat iedereen altijd mijn blog leest, ik heb ze met plezier geschreven en ga ik weer studeren of iets in het buitenland, dan ga ik ze weer schrijven.

Dikke kus en veel liefs vanuit het koude Nederland,
Lisa